كوچه اي براي گفتن

گفته بودم که يه فرصت نهايي به خودم دادم؟ توي برنامه نويسي. از آذرماه پارسال فرانت اند رو شروع کردم با اينکه کلي از مباحث کلاسي که ميرم عقب هستم ولي همچنان نور اميد تو دلمه. هم  کلاسيام همه حول و هوش بيست ساله هستن! يه حس بدي دارم ازينکه ديره و ديرشده و فايده اي ممکنه نداشته باشه ولي فقط يه 35 ساله ميفهمه که فرصت دادن به حسرتاي گذشته چجوري ميتونه باشه. يکم ديگه ميرم جلو توي برنامه نويسي ببينم چي ميشه. خنگ نبودم قبلا ولي الانم مغزم با چيزايي پر شده که به دردم نميخوردن طول ميکشه تا سمت و سوي زندگيمو بچرخونم اين طرفي. الانم Ajax و PHP رو دارم شروع ميکنم. خودم بايد خودمو هل بدم مثل هميشه!